Metoda PNF uczy dziecko samodzielności ruchowej, opartej o fizjologiczne wzorce. Terapeuta ocenia małego pacjenta globalnie, dobierając odpowiedni rodzaj ćwiczeń nie tylko do jego potrzeb, ale i do jego realnych możliwości. Proponowane przez specjalistę ruchy są naturalne, zbliżone do tych wykonywanych na co dzień. Ćwiczenia są przyjemne a co najważniejsze są bezbolesne dla dziecka – oparte często na zabawie motywującej do wykonania wysiłku. Bardzo ważną rolę odgrywa również współpraca z rodzicami.
Strategią terapii jest
*jasne polecenia;
*kształtowanie świadomości ciała,
*koordynacji ręka-oko,
*planowanie i wyobrażenie ruchu;
*stymulacja wielozmysłowa;
Metoda PNF jest wskazana między innymi przy:
dziecięcym porażeniu mózgowym
zespole Downa
dystrofii mięśniowej
wadach postawy
skoliozie
rdzeniowym zaniku mięśni
przepuklinie oponowo-rdzeniowej
uszkodzeniach centralnego układu nerwowego
Ćwiczenia ze specjalistą mają za zadanie przede wszystkim poprawić równowagę i koordynację dziecka, a także widocznie zwiększyć siłę i wytrzymałość mięśniową. Fizjoterapeuta, w oparciu o mocne strony i umiejętności dziecka, ukierunkowuje ćwiczenia również na zwiększenie zakresu wykonywanych ruchów, polepszenie czucia głębokiego czy też poprawę techniki chodu. Całość ma na celu zwiększenie lub przywrócenie samodzielności ruchowej małego pacjenta.